Ruhr sorunu

Ruhr Sorunu

I. Dünya Savaşı sonrasında Fransa, Almanya’ya karşı tamirat borcu konusunda ısrar ediyor ve kendini daha güvenli bir konuma getimek için Almanya’ya çevreleme politikası uyguluyordu. Almanya ise Alsace-Lorrene bölgesinin Fransa’ya verilmesiyle demir cevheri ihtiyacını ithalat ile karşılamaya başladı. Almanya, Endüstri bölgesi olan Ruhr’da demir ve çelik işletlemeleri kurmaya girişti. Fransa’ya ödenen tamirat borcunda aksaklıklar yaşanınca, Ocak 1923’te Ruhr bölgesi Fransa tarafından işgal edildi.

İngiltere buna şiddetle karşı çıktı. Fransa'nın amacı, madenleri ve fabrikalardan malları alarak ve Fransa'ya göndererek kaçırılan ödemeleri Almanlardan toplamaktı.Alman işçiler Fransızlarla işbirliği yapmadı, bunun yerine malları, madenleri ve fabrikaları yok ederek protesto etti.Olay şiddetli bir çatışmaya dönüştü ve enflasyonla sonuçlandı.Zaten ciddi bir enflasyon sorunu olan Weimar Hükümeti, felaket enflasyonuyla sonuçlanan işçilere yardım etmek için daha fazla para basarak işleri daha da kötüleştirdi. Gustav Stresmann'ın Almanya şansölyesi olarak atanması her şeyi değiştirdi.Stresmann, Ruhr'daki direnişi sona erdirdi ve Almanya'nın Versailles Antlaşması'nın getirdiği yükümlülükleri kabul edeceğini ve mevcut sınırlarını Fransa ve Belçika ile de kabul edeceğini söyledi.Bu, 1925'te imzalanan Locarno Antlaşması ile sonuçlandı.Locarno Antlaşması, Belçika, Fransa, İngiltere ve Almanya arasında yapılan ve Versailles Antlaşması'nda kabul edildiği üzere batı sınırlarını kabul etmeyi kabul eden bir anlaşmaydı.Almanya, Fransa ve Belçika ile sınırlarını ve bu sınırları İngiltere ve İtalya tarafından garantilenen sınırlarını kabul etti. Buna ek olarak, Almanya Milletler Cemiyeti'ne üye olacaktı.Bu, Franco-Alman uzlaşma yolunda atılmış bir adımdı ve bu, Almanya'nın Batı Avrupa için tehdit oluşturmadan ekonomik olarak tekrar büyümeye başlayabileceği anlamına gelmekteydi.