Nice Antlaşması
Avrupa Birliği’nin son genişleme süreciyle ulaşacağı üye sayısı ve bunun getireceği kurumsal büyüklük ve bürokrasi düşünülerek kurumsal reformlar yapılması öngörülmüştür. Bu kapsamda, 14 Şubat 2000’de başlayan Hükümetler arası Konferans Aralık 2000’de gerçekleştirilen Nice Zirvesi’yle sonuçlandırılmıştır. 26 Şubat 2001’de imzalanan Nice Antlaşması Şubat 2003’te yürürlüğe girmiştir. Nice Antlaşması[1]’yla Avrupa Konseyi, Avrupa Parlamentosu’ndaki üye ülkelerin oy dağılımları ve Avrupa Komisyonu üye sayıları yeni katılacak ülkeleri de kapsayacak şekilde yeniden düzenlenmiştir.[2] Avrupa Adalet Divanı’nın yapısında ve yetkisinde değişikliklere gidildi.Güçlendirilmiş işbirliği ilkesi benimsendi. Ortak Dış ve Güvenlik Politikası’nın askeri ve savunma konuları dışında kalan alanları da bu kapsama dahil edildi. Ulusal yargı mercileri arasında işbirliğini sağlayarak, suçlularının takibini ve cezaların icrasını koordine etmek üzere 3. Sütunda adli işbirliği için bir Avrupa birimi olan Eurojust oluşturuldu. AB Komisyon Başkanının rolü güçlendirildi. İşbirliğinin güçlendirilmesi amaçlanmıştır. Ceza işlerinde, polis ve yargı alanlarında karar alma mekanizmalarının etkin hale getirilmesi hedeflenmiştir.[3] Ayrıca 2000 Aralık tarihli Nice Zirvesi’nde “AB Temel Haklar Şartı” hazırlanıp AB kurumları olan Komisyon, Konsey ve Parlamento tarafından imzalanarak ilan edildi.
- ↑ Anonim (2018), Avrupa Birliği Yasal Çerçeve, < https://www.avrupa.info.tr/tr/avrupa-birligi-yasal-cerceve-109>, Erişim: 16.01.2018.
- ↑ T.C.Avrupa Birliği Bakanlığı,AB’ye Genel Bakış, < https://www.ab.gov.tr/files/rehber/02_rehber.pdf >, erişim: 20 Ocak 2018
- ↑ http://www.ibb.gov.tr/sites/avrupa-birligi/sayfalar/kurucuantlasmalar.aspx