Euro Krizi

2007 yılında Amerika Birleşik Devletleri'nde başlayıp, diğer ülkeleri de etkileyen finansal kriz, Avrupa Birliği üye ülkelerinde de etkisini derin bir şekilde göstermiştir. 2008 yılından itibaren borç krizine dönüşen küresel kriz, Avrupa birliğinde "Euro Krizi" olarak anılmaktadır.

AB Ekonomik ve Parasal Birlik'e katılım için parasal ve mali kriterleri yerine getirilmesi şartı koymuştur. Ortak para birimi Euro'nun 17 üye ülke tarafından kabul edilmesiyle para politikalarını yönetmek ulus-üstü bir organa Avrupa Merkez Bankasına aktarılmıştır. Ancak para politikasını ulus-üstü bir organa aktarıp maliye politikalarının üye devletlerin yetkilerine bırakılmasıyla önemli bir sorun ortaya çıkmıştır. Bu Euro krizinin çıkış sebebi olmuştur. Diğer çıkış sebebi ise, Euro'ya ilk katılımın olduğu süreçte katılım kriterlerinin esnekleştirilmesidir. İlk başta sadece 7 ülke katılım kriterlerini karşılarken Konsey bu kriterleri esnekleştirerek 14 ülkenin EPB'ye (Ekonomik ve Parasal Birlik) katılması tavsiyesinde bulunmuştur. Yunanistan bu ülkelerin dışında kalmıştır . Ancak 2001 yılında Euro bölgesine katılabilmiştir. O zamanki durumda bile mali kriterlerden olan kamu borcunun %60 oranında olması gerekirken Yunanistan'ın kamu borcu % 101.5 civarındadır. EPB'nin başlangıcında yapılan yanlışlar krizin ortaya çıkmasına katkıda bulunmuştur.

Krizden kurtulma ortak karar alma ile çözülebilecekken her ülkenin krizden farklı biçimde etkilenmeleri ortak karar alma sürecini de geciktirmiştir. 2012 yılında "İstikrar, Koordinasyon ve Yönetişim Antlaşması" imzalanarak Euro bölgesinde daha fazla gözetimin sağlanması amaçlanmıştır. 1 Ocak 2013 yılı itibari ile yürürlüğe giren mali bu anlaşmaya göre borç yükü ve borç limitlerini aşan ülkelere ceza verilmesine ve yapılan ihlallerin merkezi olarak AB tarafından denetlenmesine karar verilmiştir.