Davranışsalcılık

From TUİÇ Sözlük
Jump to navigation Jump to search

Siyaset bilimi çalışmalarında Davranışsalcılık, sosyal bilimlerin doğa bilimlerinde kullanılan bilimsel metotları kullanarak gelişmesi gerektiği düşüncesinden doğmuştur (Bkz.: Bilim, Bilimizm). Bu düşünceye Pozitivizm (Olguculuk) denir. Bu bakış açısına göre siyaset biliminde yalnızca objektif ve ölçülebilir verilerin incelenmesi prensibi vardır. Ancak bu anlayış, siyaset biliminde en temel konular sayılabilecek "özgürlük", "eşitlik", "adalet", "hak" gibi kavramları ampirik (deneysel) olmaması sebebiyle inceleme alanına almaması, siyaset bilimini çok daraltan ve normatif siyasi teoriye tamamen sırtını dönen bir anlayış olması sebebiyle eleştirilmiştir. Ayrıca Davranışsalcılığın yalnızca mevcut durumu incelemesi üstü kapalı bir biçimde statükoyu meşrulaştırma gibi muhafazakar bir değer önyargısı içerdiği için bilimselliği ve tarafsızlığı da eleştirilmiştir. Bununla birlikte Davranışsalcılığın özellikle oy verme davranışlarını analiz etmede büyük faydaları olmuştur. [1]


  1. Heywood, Andrew, Siyaset, çev.: Bekir Berat Özipek, Bahattin Seçilmişoğlu, Atilla Yayla, Hasan Yücel Başdemir, Anakara: Adres Yayınları, 18. Baskı, 2017.