"Neo-Muhafazakârlık" sayfasının sürümleri arasındaki fark
("Neo-muhafazakarlık, 19.Yüzyıl'ın muhafazakar sosyal ilkelerini yeniden canlandırılmıştır.Muhafazakar Yeni Sağ her şeyden önce otoriteyi restore et..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
(Sayfa düzeni.) |
||
| 1. satır: | 1. satır: | ||
| − | Neo-muhafazakarlık, 19.Yüzyıl'ın muhafazakar sosyal ilkelerini yeniden canlandırılmıştır.Muhafazakar Yeni Sağ her şeyden önce otoriteyi restore etmeyi ve geleneksel değerlere özellikle de onlar arasında aile, din ve milletle bağlantılı olanlarına dönmeyi arzular.Paylaşılan değerlerin ve ortak bir kültürün sosyal bağlılık ortaya çıkardığına ve medeni varoluşu mümkün kıldığına inanılırken, otorite de, disiplin ve saygı ürettiği temelinden hareketle, sosyal istikrarın teminatı olarak görülür.Bu bağlamda neo-muhafazakarlığın düşmanları, 1960'ların değerlerindeki gibi düşünmeyi, ben kültünü ve ''herkesin kendi işine bakması''nı ifade eden müsamahakarlıktır.Aslında ABD'de kendisini neo-muhafazakar olarak tanımlayanlardan pek çoğu, Kennedy-Johnson dönemi ilerlemeci reformlarının ortaya çıkardığı hayal kırıklığı ortamında büyüyen eski liberallerden oluşur.Neo-muhafazakarlığın diğer bir boyutu, çok kültürlü ve çok dinli toplumların ortaya çıkışını, bunların çatışma doğurucu ve doğası gereği istikrarsız oldukları gerekçesiyle, kaygıyla karşılama eğilimidir.Bu yaklaşım aynı zamanda, çok-kültürlülükten ve Birleşmiş Milletler ve Avrupa Birliği gibi ulus-üstü organların büyüyen etkisinden yana şüpheci olan dar bir | + | '''Neo-muhafazakarlık''', 19.Yüzyıl'ın muhafazakar sosyal ilkelerini yeniden canlandırılmıştır.Muhafazakar Yeni Sağ her şeyden önce otoriteyi restore etmeyi ve geleneksel değerlere özellikle de onlar arasında aile, din ve milletle bağlantılı olanlarına dönmeyi arzular.Paylaşılan değerlerin ve ortak bir kültürün sosyal bağlılık ortaya çıkardığına ve medeni varoluşu mümkün kıldığına inanılırken, otorite de, disiplin ve saygı ürettiği temelinden hareketle, sosyal istikrarın teminatı olarak görülür.Bu bağlamda neo-muhafazakarlığın düşmanları, 1960'ların değerlerindeki gibi düşünmeyi, ben kültünü ve ''herkesin kendi işine bakması''nı ifade eden müsamahakarlıktır.Aslında ABD'de kendisini neo-muhafazakar olarak tanımlayanlardan pek çoğu, Kennedy-Johnson dönemi ilerlemeci reformlarının ortaya çıkardığı hayal kırıklığı ortamında büyüyen eski liberallerden oluşur.Neo-muhafazakarlığın diğer bir boyutu, çok kültürlü ve çok dinli toplumların ortaya çıkışını, bunların çatışma doğurucu ve doğası gereği istikrarsız oldukları gerekçesiyle, kaygıyla karşılama eğilimidir.Bu yaklaşım aynı zamanda, çok-kültürlülükten ve [[Birleşmiş Milletler]] ve [[Avrupa Birliği]] gibi ulus-üstü organların büyüyen etkisinden yana şüpheci olan dar bir [[milliyetçilik]]le de bağlantılıdır.<ref>Heywood, Andrew, Siyaset, çev.: Bekir Berat Özipek, Bahattin Seçilmişoğlu, Atilla Yayla, Hasan Yücel Başdemir, Anakara: Adres Yayınları, 18. Baskı, 2017.</ref> |
| + | |||
| + | {{Kaynakça}} | ||
04.58, 24 Şubat 2018 itibarı ile sayfanın şu anki hâli
Neo-muhafazakarlık, 19.Yüzyıl'ın muhafazakar sosyal ilkelerini yeniden canlandırılmıştır.Muhafazakar Yeni Sağ her şeyden önce otoriteyi restore etmeyi ve geleneksel değerlere özellikle de onlar arasında aile, din ve milletle bağlantılı olanlarına dönmeyi arzular.Paylaşılan değerlerin ve ortak bir kültürün sosyal bağlılık ortaya çıkardığına ve medeni varoluşu mümkün kıldığına inanılırken, otorite de, disiplin ve saygı ürettiği temelinden hareketle, sosyal istikrarın teminatı olarak görülür.Bu bağlamda neo-muhafazakarlığın düşmanları, 1960'ların değerlerindeki gibi düşünmeyi, ben kültünü ve herkesin kendi işine bakmasını ifade eden müsamahakarlıktır.Aslında ABD'de kendisini neo-muhafazakar olarak tanımlayanlardan pek çoğu, Kennedy-Johnson dönemi ilerlemeci reformlarının ortaya çıkardığı hayal kırıklığı ortamında büyüyen eski liberallerden oluşur.Neo-muhafazakarlığın diğer bir boyutu, çok kültürlü ve çok dinli toplumların ortaya çıkışını, bunların çatışma doğurucu ve doğası gereği istikrarsız oldukları gerekçesiyle, kaygıyla karşılama eğilimidir.Bu yaklaşım aynı zamanda, çok-kültürlülükten ve Birleşmiş Milletler ve Avrupa Birliği gibi ulus-üstü organların büyüyen etkisinden yana şüpheci olan dar bir milliyetçilikle de bağlantılıdır.[1]
- ↑ Heywood, Andrew, Siyaset, çev.: Bekir Berat Özipek, Bahattin Seçilmişoğlu, Atilla Yayla, Hasan Yücel Başdemir, Anakara: Adres Yayınları, 18. Baskı, 2017.