Bogomilizm
Ortaçağ’da Bulgaristan’da ortaya çıkan ve öce Balkanları daha sonra tüm Avrupa ve Avrupa’ya kadar yayılmış bir dini akımdır. Mezhebin kurucusu Bogomil adında bir köy papazıdır. Bogomil mezhebi ‘’Tanrı’nın Sevdiği’’ anlamına gelmektedir. Bu mezhebin mensupları kendilerini Hıristiyan olarak adlandırsalar bile Hıristiyanlık dininden birçok farklı inançlara sahiptiler. Bulgar Krallığı’nın o zamanlardaki zor durumlarından yararlanarak yayılma fırsatı bulan bir mezheptir. Hıristiyan kilisesinin görüşlerini reddetmiş sadece İncil’i kabul etmişlerdir. Din konusunda bunalan ve feodal düzenden şikayetçi olan geniş köylü kesim ile kendilerini ezilmiş hisseden öteki kişiler, Bogomillerin ilke ve inançlarına büyük bir samimiyetle sarılmıştır.[1] Bogomilizm sadece dini alanda değil sosyal alanda da çözümler sunmuştur. Bu mezhep önce Bizans ve dolaylı olarak Anadolu’ya yayılmıştır. Karadağ, Sırbistan, Fransa ve İtalya’da yayılarak etkili olmuş bir din olmuştur.