Neo-Liberalizm

Neo-liberalizm, Friedrich Hayek ve Milton Friedman gibi serbest piyasa iktisatçılarının ve Robert Nozick gibi filozofların yazılarında geliştirilen klasik siyasi iktisatın güncelleştirilmiş bir türüdür.Neo-liberalizmin merkezi ilkeleri piyasa ve bireydir.Başlıca neo-liberal hedef ise, regüle edilmeyen piyasa kapitalizminin verimliliği, büyümeyi ve yaygın refahı beraberinde getireceği inancından hareketle, devletin sınırlarını geri itmektir.Bu yaklaşımda devletin ölü eli inisiyatifi tüketmekte ve teşebbüs gücünü kırmaktadır; hükümet ne kadar iyi niyetli olursa olsun, beşeri işlerde değişmez biçimde zarar verici etkide bulunmaktadır.Bu, liberal Yeni Sağ'ın mülkiyet politikasına ilgisinde ve devlet teşebbüsü veya millileştirmeye karşı özel teşebbüse yönelik tercihinde yansıma bulmaktadır.Kısacası özel iyidir; kamu kötü. Bu tür fikirler, Margaret Thatcher'ın toplum diye bir şey yoktur; sadece bireyler ve aileleri vardır şeklindeki meşhur iddiasında ifadesini bulan katı bir bireycilikle, bağlantılıdır. Dadı devlet, bağımlılık kültürünün kaynağı ve piyasa ortamındaki tercih özgürlüğü olarak anlaşılan özgürlüğün tahripçisi olarak görülür.Onun yerine kendine yardıma, bireysel sorumluluğa ve girişimciliğe duyulan inanç konulur.Bu tür fikirlerin, bazılarınca neo-liberal küreselleşme olarak görülen küreselleşme süreciyle geliştiği yaygın olarak düşünülmektedir.