Avrupa Birliği Ortak Dış ve Güvenlik Politikası

Avrupa Birliği'nin Ortak Dış ve Güvenlik Politikası (ODGP) (Common Foreign and Security Policy - CFSP), Birleşmiş Milletler Sözleşmesi ilkelerine uygun olarak barışı korumayı, uluslararası güvenliği güçlendirmeye uluslararası iş birliğini, demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü ve insan haklarına ve temel özgürlüklere saygıyı teşvik etmeyi amaçlamaktadır. Birliğin Ortak Dış ve Güvenlik Politikasındaki yetkinliği; dış politikanın tüm yönlerini ve Birliğin güvenliği ile ilgili tüm soruları kapsar. Dış ilişkilerinin ve güvenlik politikalarına ek olarak; aday ülkeler için Birliğe katılım öncesi süreci, Avrupa Komşuluk Politikası, dış ticaret ve kalkınma politikalarını da içermektedir. Ortak Dış ve Güvenlik Politikası; dış politika ve güvenlik meselelerinde ortak bir politikanın benimsenmesi ve benimsenen bu politikaların üye devletleri nezdinde ortak bir eyleme dökülmesi amacıyla geliştirilmiştir. ODGP'nin kapsamında alınacak kararlar Avrupa Konseyi üye devletleri arasında oy birliği gerektirse de kararların bazıları nitelikli çoğunluk oyu ile kararlaştırılabilir.

Geçmişi

Avrupa Birliği'nin 1993-2009 yılları arasında varlık gösteren üç sütunlu yapısı

AB üye ülkeleri arasında dış politika alanında 1970 yılında kabul edilen Avrupa Siyasi İş Birliği ile koordine edilmeye başlandı. 1986 yılında imzalanan Avrupa Tek Senedi ile beraber de hukuki bir zemine otturuldu. 1993 Maastricht Antlaşması'nın yürürlüğe girmesi ile Avrupa Siyasi İş Birliği mekanizması (ASİ) Ortak Dış ve Güvenlik Politikası'na (ODGP) dönüştürüldü. Bugün bildiğimiz şekliyle ODGP, 1993 yılında yürürlüğe giren 1992 Maastricht Antlaşması ile kurulmuş ve Avrupa Birliği Antlaşmalarına dahil edilmiştir. Maastricht Antlaşması ile AB’nin üç temel sütünü oluşturdu; ODGP bu sütünün ikinci ayağını oluşturmaktaydı.

1990'lı yıllarda Yugoslavya'nın dağılması sırasında meydana gelen savaşlar neticesinde, AB'nin eylem kapasitesinin çok az olduğunun bilincine vardı. Bu doğrultuda, 1999 yılında yürürlüğe giren Amsterdam Antlaşması'nın “ikinci sütununa” bir güvenlik ve savunma politikası boyutu eklendi. Amsterdam Antlaşması ile yeni bir ODGP’nın “ortak stratejisi” oluşturuldu. Aynı zamanda Amsterdam Anlaşması ile beraber, Avrupa Birliği’nın dış ve güvenlik politikalarını yürütmekle sorumlu olarak Ortak Dış ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi pozisyonu oluşturuldu. İlk Yüksek Temsilci ise 1999-2009 yılları arasında İspanyol siyasetçi Javier Solana idi. AB'nin ortak dış ve güvenlik politikasını temsil etmek ve Avrupa Birliği Konseyi'nin her Başkanlığının üçüncü ülkelerle olan temaslarında desteklemek Yüksek Temsilcinin sorumluluğundaydı.

1 Aralık 2009 tarihinde yürürlüğe giren Lizbon Antlaşması ile beraber oluşturulan sütunlu yapı kaldırıldı ve üye devletlerin daha tutarlı bir politikalarını desteklemek amacıyla ODGP’in yapısı ve özellikle Yüksek Temsilci’nin rolü güçlendirildi. “Dış İlişkiler ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi” makamının yanında, Yüksek Temsilci’ye destek vermek üzere AB’nin diplomatik servisi olan yeni bir AB kurumu olarak Avrupa Dış İlişkiler Servisi (European External Action Service - EEAS) oluşturulmuştur. Aynı zamanda Avrupa Komisyonu'nun Başkan Yardımcısı olan Yüksek Temsilci, her ay AB üyesi devletlerin dışişleri bakanlarını bir araya getiren AB Dışişleri Konseyi’ne başkanlık etmekte ve Konsey’e dışişleri konularında bilgi vermektedir. Günümüzde ise bu görevi 2019 yılından itibarıyla İspanyol siyasetçi Josep Borrell Fontelles yürütmektedir.

Avrupa Komisyonu Başkan Yardımcısı, Avrupa Birliği Dışişleri ve Güvenlik Politikaları Yüksek Temsilcisi

Amaçları

Ortak Dış ve Güvenlik Politikası’nın herhangi bir coğrafi kısıtlaması yoktur. Temel amaçları Birleşmiş Milletler Sözleşmesi ve uluslararası hukuk ilkeleri kapsamında temel amaçları; • Barışı korumak, • Uluslararası güvenliği güçlendirmek, • Uluslararası iş birliğini, demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü, insan haklarına ve temel özgürlüklere saygıyı teşvik etmetir. Hedefleri, Avrupa Birliği Antlaşması'nın 21. Maddesinde sıralanmıştır: • Birliğin değerlerini, temel çıkarlarını, güvenliğini, bağımsızlığını ve bütünlüğünü korumak, • Demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü, insan haklarını ve uluslararası hukuk ilkelerini güçlendirmek ve desteklemek, • Birleşmiş Milletler Şartı’nın amaç ve ilkelerine, Helsinki Nihai Senedi ilkelerine ve dış sınırlarla ilgili olanlar da dahil Paris Şartı’nın amaçlarına uygun olarak, barışı korumak, çatışmaları önlemek ve uluslararası güvenliği güçlendirmek, • Öncelikle olarak yoksulluğun ortadan kaldırılması amacıyla, gelişmekte olan ülkelerin sürdürülebilir ekonomik, sosyal ve çevresel kalkınmasını desteklemek, • Uluslararası ticaret üzerindeki kısıtlamaların tedricen kaldırılması da dahil, tüm ülkelerin dünya ekonomisiyle bütünleşmesini teşvik etmek • Sürdürülebilir kalkınmayı sağlamak amacıyla, çevre kalitesinin ve küresel doğal kaynakların sürdürülebilir yönetiminin muhafaza edilmesi ve iyileştirilmesi için uluslararası tedbirlerin geliştirilmesine katkıda bulunmak, • Doğal veya insan kaynaklı afetlere maruz kalan halklara, ülkelere ve bölgelere yardım etmek, • Daha güçlü çok taraflı iş birliğine ve küresel iyi yönetişime dayanan bir uluslararası sistemi desteklemek.