Versay Barış Antlaşması
I. Dünya Savaşı İtilaf Devletleri tarafından kazanılınca, kaybeden devletler (İttifak Devletleri) ile antlaşmalar yapılmaya başlanmıştır. Savaşı kaybeden ülkelerden biri olan Almanya ile de Versay (Versailles) Barış Antlaşması imzalanmıştır. 10 Ocak 1920 tarihinde yürürlüğe giren antlaşma, Almanya’yı ciddi kısıtlamalar altına sokmaktaydı.
ABD Başkanı Woodrow Wilson’ın planı olan ve Wilson İlkeleri olarak bilinen 14 madde, savaşın barış içerisinde bitmesini sağlamak ve kaybeden devletlerin haklarını korumayı taahhüt etmekteydi. Ayrıca bu ilkelerin bir diğer amacı, yenilen devletin toprak bütünlüğünün devamı, savaş tazminatından muaf olmaları ve böylelikle intikam alınmasını önlemektir. Versay Antlaşması’nın içeriği ise Wilson İlkeleri’ne tamamen aykırı bir şekilde ve dönemin üç büyük devletinin çıkarları doğrultusunda hazırlanmıştır. Wilson İlkeleri’ni kendileri için bir güvence olarak gören Alman hükümeti, ülkeleri üzerinde bulunan askeri ablukanın ve yaptırımların bitmesi için bu antlaşmayı kabul etmek durumunda kalmışlar ve koşulsuz-şartsız bir şekilde teslim olmuşlardır.
I. Dünya Savaşı’nın bitişini sağlayan antlaşmalar için Paris Barış Konferansı’nda toplanan İtilaf Devletleri liderlerinin ilk görüştükleri antlaşma Versay Barış Antlaşması olmuştur. Haziran 1919’da Alman Meclisi tarafından kabul edilen antlaşma, 440 maddeden oluşmaktadır. Sınırların değişikliğinden savaş tazminatına, diğer ülkelerin bağımsızlığını tanımasından askeri hükümlere kadar birçok madde içermektedir.