Kalkınmacı Devletler
Devletin gelişmekte olan dünyada ekonomik büyümeyi ve sosyal ilerlemeyi teşvik etmedeki rolü, son 50 yıldır uluslararası kalkınma uzmanları ve politika analistleri arasında bir tartışma konusu olmuştur. [1] Kalkınmacı devlet, gelişimsel durum veya zor durum, uluslararası politik ekonomi bilim adamları tarafından 20. yüzyılın sonlarında Doğu Asya'da devlet önderliğindeki makroekonomik planlama olgusuna atıfta bulunmak için kullanılan bir terimdir. Başlangıçta kalkınmacı devlet terimi, 1945 sonrası Japonya'yı ve hızlı modernizasyonunu ve büyümesini tanımlamak için kullanıldı. Kalkınma fikri, temelde İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra "az gelişmiş" olarak tanımlanan toplumların gelişmesi için bir reçete görevi görürken, sosyal değişimle ilgilenen farklı disiplinlerdeki teorik tartışmaların merkezinde yer alırken, bir uygulama alanı da bulmuştur. Kalkınmacı devlet, II. Dünya Savaşı sonrası dönemde Japonya ve Doğu Asya'da sanayileşmeyi teşvik etmede hükümetin oynadığı öncü rolle ilişkilidir. Gümrük tarifesi koruması, yardımlar ve ekonomik faaliyetin seçilmiş üretken sektörlerini geliştirmeyi amaçlayan diğer kontrol türlerini içeren bir dizi politika izlenmiştir. [2] Kalkınmacı devlet yalnızca kolektif ekonomik ve insani kalkınmaya atıfta bulunmakla kalmaz, aynı zamanda devletin ulusal kaynakları kullanma ve teşvikleri ayırt edici bir politika oluşturma süreci aracılığıyla yönlendirmedeki temel rolünü tanımlar. Kalkınmacı devleti ciddi olarak kavramsallaştıran ilk kişi Chalmers Johnson'dı. Johnson, kalkınmacı devleti ekonomik kalkınmaya odaklanan ve bu amaca ulaşmak için gerekli politika önlemlerini alan bir devlet olarak tanımladı.
Çin, Singapur, Hindistan, Tayland, Tayvan, Vietnam, Malezya, Güney Kore, Filipinler ve Endonezya'nın tümü kalkınma devletleri olarak kategorize edilmiştir. On dokuzuncu yüzyılın sonlarındaki ekonomik yükseliş döneminde ABD'nin ekonomisini ikiye katlaması yaklaşık 50 yıl sürdü ve Birleşik Krallık'ın da aynısını yapmasının yaklaşık 60 yıl sürdüğü tahmin ediliyor. Bugün birçok Doğu ve Güneydoğu Asya ülkesi, ekonomilerini her 10 yılda bir ikiye katlıyor.