Realpolitik

TUİÇ Sözlük sitesinden
Hatice Yağmur Kara (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 00.24, 8 Nisan 2022 tarihli sürüm (Realpolitik, dış politikada aktörlerin hedeflerine ulaşmak ve ulusal çıkarlarını takip etmek için başvurdukları yöntemlerde ahlaki kuralları veya yasal değerleri göz önünde bulundurmadan, herhangi bir kurama bağlı olmaksızın hareket etmelerini ifade eden kavram.)
(fark) ← Önceki hâli | Güncel sürüm (fark) | Sonraki hâli → (fark)
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla

Realpolitik Tanımı

Realpolitik

Uluslararası ilişkilerde devletler, çıkarlarına ulaşmak amacıyla pek çok yönteme başvurmaktadırlar. Realpolitik dış politika da hedeflere ulaşma açısından devletlerce takip edilen bir dış politika yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır.

Realpolitik kavramı, dış politikada aktörlerin hedeflerine ulaşmak ve ulusal çıkarlarını takip etmek için başvurdukları yöntemlerde ahlaki kuralları veya yasal değerleri[1] göz önünde bulundurmadan, herhangi bir kurama bağlı olmaksızın hareket etmelerini ifade etmektedir. Realpolitik dış politika, gerçeklere uyum sağlayarak hedeflere ulaşmayı amaçlamaktadır. Realpolitik kavramı teorik yaklaşımları tamamen dışlamaz, yalnızca farklı bir odağa sahiptir.

Almanca bir terim olan realpolitik terimi, birçok dilde dış politika terimi olarak kullanılmakta, dilimizde “reel politik” olarak da bilinmektedir.

Realpolitik Kavramının Tarihsel Çerçevesi

Reel-politik kavramı ilk kez 1853 yılında Alman düşünür August Ludwig von Rochau tarafından Grundsätze der Realpolitik (Reel-Politiğin İlkeleri) kitabında kullanılmıştır.[2]

Kavramın ulusal çıkarlarla da ilişkilendirildiğini ve bu haliyle realist kuramla özdeşleştirildiğini belirten Bew ise reel-politiği, devletin siyasi hedeflerine ulaşma sanatı olarak tanımlamaktadır.[3]

Realpolitik kavramı, dış politika uygulamalarında etik ve moral değerlerin varlığından ziyade yerine, bunların siyasetteki etkisizliğini öne çıkaran ve devletlerin hedeflerine ulaşmada her türlü enstrümanı kullanabileceğini savunan realizm teorisiyle birlikte anılmakta ve güvenlik ve askeri meselelerin öncelendiği bir dış politikayı savunması yönüyle de çeşitli tartışmalarda yer almaktadır.

Realpolitik Örnekleri

Realpolitik

Güçlü olanın, gücünü artırmak amacıyla elinden geleni yapmasını, yeri geldiğinde zayıf olanı ezmek stratejisini de meşrulaştıran[4] realpolitik kavramı özellikle Alman İmparatorluğu şansölyesi Otto von Bismarck ile özdeşleştirilmektedir.

1871'de Almanya İmparatorluğu’nun birleşmesinde yürüttüğü stratejiler ile büyük bir etkisi olan Alman devlet adamı Otto von Bismarck, realpolitik kullanımıyla ünlüydü. Bismarck, uzun vadeli hedeflerine ulaşmasına yardımcı olacağını düşünürse, diğer ülkeleri düşman ilan etmekten ve hatta savaş başlatmaktan çekinmeyen bir diplomattı. Amaçlarına ulaşmak için yeri geldiğinde açtığı savaşlar, yeri geldiğinde ise verdiği tavizler Bismarck’ın kullandığı realpolitiğin bir örneği olmakla birlikte kavramın günümüzde hala kendisi ile anılmasının sebebidir.

Realpolitik terimi, eski ABD Dışişleri Bakanı Henry Kissinger ile de ilişkili olarak anılmaktadır. Hem Richard Nixon hem de Gerald Ford dönemlerinde görev yapan Kissinger, etik olmasa da pratik olduğu gerekçesiyle birçok politikayı yürütmüştür. Kissinger, Kuzey Vietnam'da yoğun bombalama kampanyaları çağrısında bulunmuştur. Ayrıca Şili'nin güçlü adamı Augusto Pinochet ve İran Şahı gibi diktatör liderlerle de yaptığı ittifaklar bunun örneğidir.

Yakın zamanda ise eski ABD Başkanı Barack Obama’nın da bir realpolitik uygulayıcısı olduğu tartışmaları mevcuttur.

Hazırlayan: Hatice Yağmur Kara

Şablon:KAYNAKÇA

  1. TUNÇARSLAN N, Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, Cilt 6, Sayı 2, Eylül 2018, ss. 73-89.
  2. Özkan M F ve Baba G (2021). Reel-politikle Yüzleşmek: Irak Kürtlerinin Bağımsızlık Arayışları. Mülkiye Dergisi, 45 (4), 912-939.
  3. Özkan M F ve Baba G (2021). Reel-politikle Yüzleşmek: Irak Kürtlerinin Bağımsızlık Arayışları. Mülkiye Dergisi, 45 (4), 912-939.
  4. Özkan M F ve Baba G (2021). Reel-politikle Yüzleşmek: Irak Kürtlerinin Bağımsızlık Arayışları. Mülkiye Dergisi, 45 (4), 912-939.