Yönetişim

Soğuk Savaş sonrası dönem devlet merkeziyetçi bakış açısının insana kaymasını sağlamış ve devletlerin karar alma sürecinde bireyin gereksinimlerinin dikkate almasını gerekli kılınmıştır. Özellikle bireyi ve toplumu yok sayan anarşist düşünce, totalitarizmin ve yalnız çoğunluğu koruyan temsili demokrasi anlayışı, yeni yönetimlere yönelen insanların yönetişim kavramını ortaya çıkarmasını sağlamaktadır. faşist, totaliter ve otoriter rejimleri de içinde barındıran “yönetim” olgusu evrilerek demokrasinin merkezine oturttulup, yönetişim kavramıyla, bireye verilen değer arttırılmıştır. Kavrama, devlet ile bireyin karşılıklı iletişimi ve birbirlerini yönetmeleri anlamı verilmiştir.

Yönetişim kavramı ilk defa Dünya Bankası tarafından kullanılmış ve "açık ve öngörülebilir bir karar alma sürecinin, profesyonel bir demokratik yönetimin, eylem ve işlemlerinden sorumlu bir hükümetin, kamusal sürece aktif olarak katılımda bulunan sivil toplumun varlığının ve hukukun üstünlüğünün geçerli olduğu düzen" şeklinde tanımlanmıştır. Daha sonra ilerleyen süreçlerde Birleşmiş Milletler ve OECD raporlarında kavrama yer vermiştir. Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı(UNDP)’na göre iyi yönetişim; vatandaşların ve toplumun, çıkarlarını ve yasal haklarını korumak için gerekli mekanizmalara ve kurumlara sahip olmaları şeklinde açıklamaktadır

Yapılan tanımlamalar çerçevesinde yönetişimin temel ilkeleri;

Aktif Katılım

Şeffaflık

Hukuk Devleti

Hesap Verebilirlik

Etkinlik

Stratejik Vizyon