"Diplomasi" sayfasının sürümleri arasındaki fark
("==Dış Dokunulmazlık(Ekstrateritorialite)== Fransızca exterritorialité. Bir ülkenin egemenlik alanı dışında varsayılma durumu; bu varsayım daha ç..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
Rabiagizem (mesaj | katkılar) |
||
| 1. satır: | 1. satır: | ||
| − | + | Terimsel olarak “bağımsız devletlerin, yani uluslararası sistemin temel birimlerinin, birbirleriyle olan ilişkileri ve kullanılan metotların tümü” şeklinde tanımlanan diplomasi, söz konusu devletlerin ilişkilerini, ilgili resmi kurumlar ve makamlar aracılığı ile idare etmeleri olarak yorumlanmaktadır. <ref>Jim Riggins. “A Strategic Assessment of Public Diplomacy”, USAF, 1998, s. 4.</ref> | |
| − | + | Tayyar Arı'ya göre, diplomasiyi en geniş anlamıyla uluslararası ilişkilerin tamamı olarak; en dar anlamıyla ise dışişleri bakanlıkları ve onlara bağlı diplomatik temsilcilikler aracılığı ile yürütülen ilişkiler olarak tanımlayabiliriz.<ref>Tayyar Arı. Uluslaraarsı İlişkiler ve Dış Politika, 4. Baskı, Alfa Yayınevi, 2001, s. 268</ref> | |
| + | Genel olarak diplomasi karşımızdakini kendi fikirlerimize ikna etmek, tekliflerimiz için orta yolu bulmaya çalışmak olarak özetlenebilir. Fakat II. Dünya Savaşı'ndan sonra | ||
| + | diplomasi değişime uğramış ve uluslararası örgütler ile sivil toplum kuruluşlarının uluslararası aktörler olarak ortaya çıkması ile konsept değişikliğine gidilmiştir. Aynı zamanda gelişen teknoloji ve doğan yeni fırsatlar diplomasi alanında yöntemsel bir yenilik getirmeye devam etmiştir. <ref>Emine Akçadağ. “Dünya’da ve Türkiye’de Kamu Diplomasisi”, 2010. s. 2-3</ref> | ||
| + | İnsanların zihinlerinin kazanılmasını sağlayan dış politika araçları arasında öne çıkan diplomasi, alanını her geçen gün genişletmekte ve bir iletişim süreci olarak farklı kitlere hitap etmektedir. Morgentahau’ya göre amaçlarına ulaşabil- mesi için elindeki “gücü” kullanması, diplomasinin kendi çıkarı gereğidir. <ref>Hans Morgenthau. Uluslarası Politika, Güç ve Barış Mücadelesi. Cilt 2 (Çeviri Baskın Oran ve Ünsal Oksay) Ankara,Sevinç Matbaası, 1970, s. 434</ref> | ||
| + | Değişen diplomasi anlayışı, beraberinde güç algısının da yeniden yorumlanmasını getirmiş ve “yumuşak güç” veya “ince güç” olarak dilimizde karşılık bulan “softpower” kavramıyla bizleri tanıştırmıştır. <ref>Hasan Kocabıyık, Değişen Diplomasi Anlayışı, Kamu Diplomasisi ve Türkiye</ref> ''Yumuşak güç'' kavramı ilk defa Josef Nye’ın 1990 yılında yayımlanan Bound to Lead kitabı ile literatüre girmiştir. Daha sonra 2004 yılında yayımlanan SoftPower kitabı ile Josef Nye bu kavramı bir uluslararası ilişkiler unsuru olarak kapsamlı bir şekilde ele almıştır. Nye’a göre yumuşak güç “bir ülkenin dünya siyasetinde istediği sonuçlara, onun değerlerine hayran olan, onu örnek alan, refah seviyesine ve fırsatlarına özenen ülkelerin kendisini izlemesiyle ulaşmasıdır”.<ref>Joseph Nye. Yumuşak Güç, s. 14</ref> | ||
| + | |||
| + | Konuyla İlgili Okunması Gereken Kitaplar | ||
| + | <ref> Temel İskit,Diplomasi (Tarihi, Teorisi, Kuramları ve Uygulamalar)</ref> | ||
| + | |||
| + | <ref>Henry Kissinger, Diplomasi </ref> | ||
| + | <ref>Karl Marx, 18. yüzyılda Gizli Diplomasi </ref> | ||
{{Kaynakça}} | {{Kaynakça}} | ||
17.49, 17 Eylül 2020 tarihindeki hâli
Terimsel olarak “bağımsız devletlerin, yani uluslararası sistemin temel birimlerinin, birbirleriyle olan ilişkileri ve kullanılan metotların tümü” şeklinde tanımlanan diplomasi, söz konusu devletlerin ilişkilerini, ilgili resmi kurumlar ve makamlar aracılığı ile idare etmeleri olarak yorumlanmaktadır. [1]
Tayyar Arı'ya göre, diplomasiyi en geniş anlamıyla uluslararası ilişkilerin tamamı olarak; en dar anlamıyla ise dışişleri bakanlıkları ve onlara bağlı diplomatik temsilcilikler aracılığı ile yürütülen ilişkiler olarak tanımlayabiliriz.[2] Genel olarak diplomasi karşımızdakini kendi fikirlerimize ikna etmek, tekliflerimiz için orta yolu bulmaya çalışmak olarak özetlenebilir. Fakat II. Dünya Savaşı'ndan sonra diplomasi değişime uğramış ve uluslararası örgütler ile sivil toplum kuruluşlarının uluslararası aktörler olarak ortaya çıkması ile konsept değişikliğine gidilmiştir. Aynı zamanda gelişen teknoloji ve doğan yeni fırsatlar diplomasi alanında yöntemsel bir yenilik getirmeye devam etmiştir. [3] İnsanların zihinlerinin kazanılmasını sağlayan dış politika araçları arasında öne çıkan diplomasi, alanını her geçen gün genişletmekte ve bir iletişim süreci olarak farklı kitlere hitap etmektedir. Morgentahau’ya göre amaçlarına ulaşabil- mesi için elindeki “gücü” kullanması, diplomasinin kendi çıkarı gereğidir. [4] Değişen diplomasi anlayışı, beraberinde güç algısının da yeniden yorumlanmasını getirmiş ve “yumuşak güç” veya “ince güç” olarak dilimizde karşılık bulan “softpower” kavramıyla bizleri tanıştırmıştır. [5] Yumuşak güç kavramı ilk defa Josef Nye’ın 1990 yılında yayımlanan Bound to Lead kitabı ile literatüre girmiştir. Daha sonra 2004 yılında yayımlanan SoftPower kitabı ile Josef Nye bu kavramı bir uluslararası ilişkiler unsuru olarak kapsamlı bir şekilde ele almıştır. Nye’a göre yumuşak güç “bir ülkenin dünya siyasetinde istediği sonuçlara, onun değerlerine hayran olan, onu örnek alan, refah seviyesine ve fırsatlarına özenen ülkelerin kendisini izlemesiyle ulaşmasıdır”.[6]
Konuyla İlgili Okunması Gereken Kitaplar
[7]
- ↑ Jim Riggins. “A Strategic Assessment of Public Diplomacy”, USAF, 1998, s. 4.
- ↑ Tayyar Arı. Uluslaraarsı İlişkiler ve Dış Politika, 4. Baskı, Alfa Yayınevi, 2001, s. 268
- ↑ Emine Akçadağ. “Dünya’da ve Türkiye’de Kamu Diplomasisi”, 2010. s. 2-3
- ↑ Hans Morgenthau. Uluslarası Politika, Güç ve Barış Mücadelesi. Cilt 2 (Çeviri Baskın Oran ve Ünsal Oksay) Ankara,Sevinç Matbaası, 1970, s. 434
- ↑ Hasan Kocabıyık, Değişen Diplomasi Anlayışı, Kamu Diplomasisi ve Türkiye
- ↑ Joseph Nye. Yumuşak Güç, s. 14
- ↑ Temel İskit,Diplomasi (Tarihi, Teorisi, Kuramları ve Uygulamalar)
- ↑ Henry Kissinger, Diplomasi
- ↑ Karl Marx, 18. yüzyılda Gizli Diplomasi