"Modern Dünyanın Rejimleri" sayfasının sürümleri arasındaki fark
| 1. satır: | 1. satır: | ||
1980'lerden beri, eski kategoriler, özellikle de "üç dünya" ayrımı artık kesinlikle gereksiz hale gelmişti; ancak yeni dünyanın hatları net olmaktan uzaktı. "Tarihin sonu" senaryosunun (bkz.: [[Francis Fukuyama]]), sadece 1980'lerin sonlarındaki ve 1990'ların başlarındaki demokratikleşme dalgası tarafından desteklenen ve özellikle komünizmin çöküşünden güç alan geçici bir cazibesi oldu. Bu liberal demokratik zafer, bazı bakımlardan Batı merkezli bakış açısının devam ettiğini gösteriyordu ve belki de bir şekilde Soğuk Savaş günlerinin bir kalıntısıdır. "Liberal demokrasiler dünyası" imajı, ABD örneğine dayalı biçimde, spesifik olarak Batı kalkınma modelinin üstünlüğünü ifade ediyordu ve bireycilik, haklar ve tercih gibi değerlerin evrensel düzeyde uygulanabilir olduğunu ima ediyordu. Bunun bir sonucu, meselâ, İslâmi ve Konfüçyen siyasi modellerin önemini idrak edememek ve bunları ana çizgiden sapmalardan veya liberal demokrasinin aksi halde rakipsiz olan ilerleyişine direncin kanıtlarından ibaret olarak görmek olmuştur. Modern dünyada beş tür rejim tespit edilebilir: <ref>Heywood, Andrew, Siyaset, çev.: Bekir Berat Özipek, Bahattin Seçilmişoğlu, Atilla Yayla, Hasan Yücel Başdemir, Anakara: Adres Yayınları, 18. Baskı, 2017.</ref> | 1980'lerden beri, eski kategoriler, özellikle de "üç dünya" ayrımı artık kesinlikle gereksiz hale gelmişti; ancak yeni dünyanın hatları net olmaktan uzaktı. "Tarihin sonu" senaryosunun (bkz.: [[Francis Fukuyama]]), sadece 1980'lerin sonlarındaki ve 1990'ların başlarındaki demokratikleşme dalgası tarafından desteklenen ve özellikle komünizmin çöküşünden güç alan geçici bir cazibesi oldu. Bu liberal demokratik zafer, bazı bakımlardan Batı merkezli bakış açısının devam ettiğini gösteriyordu ve belki de bir şekilde Soğuk Savaş günlerinin bir kalıntısıdır. "Liberal demokrasiler dünyası" imajı, ABD örneğine dayalı biçimde, spesifik olarak Batı kalkınma modelinin üstünlüğünü ifade ediyordu ve bireycilik, haklar ve tercih gibi değerlerin evrensel düzeyde uygulanabilir olduğunu ima ediyordu. Bunun bir sonucu, meselâ, İslâmi ve Konfüçyen siyasi modellerin önemini idrak edememek ve bunları ana çizgiden sapmalardan veya liberal demokrasinin aksi halde rakipsiz olan ilerleyişine direncin kanıtlarından ibaret olarak görmek olmuştur. Modern dünyada beş tür rejim tespit edilebilir: <ref>Heywood, Andrew, Siyaset, çev.: Bekir Berat Özipek, Bahattin Seçilmişoğlu, Atilla Yayla, Hasan Yücel Başdemir, Anakara: Adres Yayınları, 18. Baskı, 2017.</ref> | ||
| − | '''- [[Batı | + | '''- [[Batı Poliyarşileri]]''' |
| − | '''- [[Yeni | + | '''- [[Yeni Demokrasiler]]''' |
| − | '''- [[Doğu Asya | + | '''- [[Doğu Asya Rejimleri]]''' |
| − | '''- [[ | + | '''- [[İslami Rejimler]]''' |
| − | '''- [[ | + | '''- [[Askeri Rejimler]]''' |
{{Kaynakça}} | {{Kaynakça}} | ||
21.08, 9 Haziran 2018 tarihindeki hâli
1980'lerden beri, eski kategoriler, özellikle de "üç dünya" ayrımı artık kesinlikle gereksiz hale gelmişti; ancak yeni dünyanın hatları net olmaktan uzaktı. "Tarihin sonu" senaryosunun (bkz.: Francis Fukuyama), sadece 1980'lerin sonlarındaki ve 1990'ların başlarındaki demokratikleşme dalgası tarafından desteklenen ve özellikle komünizmin çöküşünden güç alan geçici bir cazibesi oldu. Bu liberal demokratik zafer, bazı bakımlardan Batı merkezli bakış açısının devam ettiğini gösteriyordu ve belki de bir şekilde Soğuk Savaş günlerinin bir kalıntısıdır. "Liberal demokrasiler dünyası" imajı, ABD örneğine dayalı biçimde, spesifik olarak Batı kalkınma modelinin üstünlüğünü ifade ediyordu ve bireycilik, haklar ve tercih gibi değerlerin evrensel düzeyde uygulanabilir olduğunu ima ediyordu. Bunun bir sonucu, meselâ, İslâmi ve Konfüçyen siyasi modellerin önemini idrak edememek ve bunları ana çizgiden sapmalardan veya liberal demokrasinin aksi halde rakipsiz olan ilerleyişine direncin kanıtlarından ibaret olarak görmek olmuştur. Modern dünyada beş tür rejim tespit edilebilir: [1]
- ↑ Heywood, Andrew, Siyaset, çev.: Bekir Berat Özipek, Bahattin Seçilmişoğlu, Atilla Yayla, Hasan Yücel Başdemir, Anakara: Adres Yayınları, 18. Baskı, 2017.