1919 Paris Barış Konferansı
I. Dünya Savaşı’nı sonlandıran antlaşmaların görüşüldüğü uluslararası konferanstır. 32 devletin temsilcileri katılmıştır. Konferansta, yapılacak antlaşmalarda ve alınacak kararlarda öncelikli olarak söz sahibi olan ülkeler ABD, Japonya, İngiltere, Fransa ve İtalya’ydı. ABD Başkanı Woodrow Wilson; konferansa, yapılacak antlaşmaların Wilson İlkeleri’ne uygun hazırlanabilmesi için Milletler Cemiyeti’nin kurulması istemiyle katılmıştı.[1] Fransa ve İngiltere ise ABD desteğinin kesilmemesi için ılımlı gözükselerde kendi devletlerinin çıkarları doğrultusunda hareket etmek istiyorlardı. Bu iki ülkenin çıkarlarına aykırı hareket eden Almanya, Fransa ve İngiltere için konferansın birinci öncelikli konusu oluşturuyordu. Konferansın önemli sonuçlarından birisi bu devletlerin oluşturduğu Milletler Cemiyeti’nin kurulmasıdır. İngiltere ve Fransa, Wilson ilkeleri’ne ter düşmemek için “savaş tazminatı” yerine “savaş onarımı”, “sömürgeciliğin” yerine ise “manda-himaye sistemini” gündeme getirerek kendi kararlarının uygulanmasını sağladılar. Ermeniler ilk defa bu konferansta Doğu Anadolu’da bir Ermenistan Devleti kurulması fikrini dile getirmişti ve Avrupa destekledi. Konferansta Osmanlı Devleti ile imzalanacak olan antlaşmanın esaslarının daha sonra belirlenmesi kararlaştırılmıştır. Çünkü Rusya’ya verilen bölgelerin Rusya’nın savaştan çekilmesiyle yeniden paylaşılması gerekiyordu. Konferansın sonunda Osmanlı Devleti dışındaki İttifak Devletleri ile ilgili barış şartları kabul edilmiş ve bu devletlerle barış antlaşmaları imzalanması kararlaştırılmıştır. İtilaf Devletleri; Almanya ile Versailles (Versay) (28 Haziran 1919), Avusturya ile Saint Germain (Sen Jermen) (10 Eylül 1919), Bulgaristan ile Neuilly (Nöyyi) (27 Kasım 1919) ve Macaristan ile Trianon (Triyanon) (4 Haziran 1920) antlaşmalarını imzalamışlardır. [2]